قصد مبالغه و بلاغتقصد مبالغه و بلاغت، یکی از اغراض استعمال کنایه می‌باشد. ۱ - تعریفیکی از اسباب کنایه ، قصد مبالغه و بلاغت است. ۲ - مثالمانند آیات: ۱. (اومن ینشا فی الحلیة وهو فی الخصام غیر مبین)؛ «آیا کسی را که در لابه لای زینت پرورش می‌یابد و هنگام جدال ، قادر به تبیین مقصود خود نیست ( فرزند خدا می‌خوانند؟! ) ». این آیه کنایه از زنان است که در پیرایه زیور و زینت پرورش می‌یابند و این عمل، آنان را از دقت نظر در امور مهم بازمی دارد. اگر از آن‌ها با لفظ «نساء» نام می‌برد، این مطلب از آن استفاده نمی‌شد و مقصود واقعی، نفی این اوصاف از ملائکه است. ۲. (وقالت الیهود ید الله مغلولة). این جا قصد مبالغه در زشتی کلام یهودیان ، و «مغلولة» کنایه از «بخل» است. ۳. (بل یداه مبسوطتان) که کنایه از کرم خداوند و قصد مبالغه در سخاوت و بخشندگی او است. [۵]
معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۳۳۹.
[۶]
کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۲۸۹.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قصد مبالغه و بلاغت». |